اتحادیه اروپا یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی متشکل از 27 کشور اروپایی است که در زمینه هایی مانند تجارت، اقتصاد و عدالت با یکدیگر همکاری می کنند. منطقه شینگن بخش جداگانه ای از اتحادیه اروپا است که در آن کنترل مرزهای داخلی بین کشورهای شرکت کننده برداشته شده است، به این معنی که مسافران می توانند بدون کنترل گذرنامه در این منطقه سفر کنند.
همه کشورهای اتحادیه اروپا بخشی از آن نیستند منطقه شینگنو برخی از کشورهایی که بخشی از اتحادیه اروپا نیستند در منطقه شینگن شرکت می کنند.
برای شفاف‌تر کردن این موضوع، در این مقاله به تاریخچه و ریشه‌های اتحادیه اروپا و اتحادیه اروپا نیز نگاه می‌کنیم منطقه شینگن.
تاریخچه و ریشه اتحادیه اروپا
اتحادیه اروپا (EU) در نتیجه فرآیند یکپارچگی سیاسی و اقتصادی که پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد، متولد شد. یکی از اهداف اصلی پایان دادن به جنگ بین کشورهای اروپایی و یافتن راهی برای همکاری و حل مناقشات بدون خشونت و تهدید بود.
در سال 1951، انجمن زغال سنگ و فولاد اروپا (به اختصار ECSC) تأسیس شد. این یک سازمان اروپایی بود که قصد داشت تولید زغال سنگ و فولاد را تحت اختیار یک مقام عالی مشترک قرار دهد. ECSC در آن زمان توسط فرانسه، آلمان، بلژیک، هلند، ایتالیا و لوکزامبورگ تأسیس شد. این اولین گام به سوی اتحاد سیاسی و اقتصادی بین کشورهای اروپایی بود. در سال 1957 جامعه اقتصادی اروپا (EEC) توسط همین کشورها با هدف تقویت یکپارچگی اقتصادی تأسیس شد. EEC یک بازار مشترک ایجاد کرد و اتحادیه پولی را دنبال کرد.
در سال 1993، معاهده ماستریخت به امضا رسید که منجر به تأسیس اتحادیه اروپا (EU) و معرفی یورو به عنوان یک پول رایج شد. اتحادیه اروپا از آن زمان با پیوستن کشورهای جدید گسترش یافته است، و دامنه همکاری بین کشورهای عضو به بسیاری از زمینه‌ها مانند امور داخلی، امور خارجی، دفاع و عدالت گسترش یافته است.
تاریخچه و ریشه های منطقه شینگن
منطقه شینگن زمانی ایجاد شد که پنج کشور در سال 1985 به آن پیوستند توافقنامه شینگن تصمیمی مبنی بر لغو تدریجی کنترل ها در مرزهای مشترک امضا کردند. به دنبال این موافقتنامه، کنوانسیون اجرای شینگن در سال 1990 منعقد شد که لغو قطعی کنترل های مرزی داخلی و یک سری اقدامات همراه را پیش بینی کرد. کنترل ها در مرزهای خارجی تشدید شد، رویه های صدور روادید یکسان، سیستم اطلاعات شینگن (SIS) معرفی شد، همکاری پلیس در مرزهای داخلی تشدید شد و رویکرد به قاچاق مواد مخدر بهبود یافت.
در سال های بعد، کشورهای اتحادیه اروپا بیشتر و بیشتر به این کنوانسیون پیوستند و در سال 1997 این کنوانسیون به عنوان بخشی رسمی از قوانین اتحادیه اروپا معرفی شد. امروزه منطقه شینگن از 27 کشور تشکیل شده است که اکثر آنها عضو اتحادیه اروپا هستند، اگرچه برخی از کشورهای خارج از اتحادیه اروپا نیز بخشی از منطقه شنگن هستند.
هدف از معاهده شنگن
هدف از معاهده شنگن لغو کنترل مرزهای داخلی و گذرنامه بین کشورهای شرکت کننده و در نتیجه افزایش آزادی سفر در داخل منطقه شنگن است. این بدان معنی است که مسافران در داخل منطقه بدون کنترل پاسپورت می تواند سفر کند این معاهده همچنین با هدف تقویت همکاری بین کشورهای شرکت کننده در زمینه هایی مانند عدالت و امور داخلی، با هدف حفظ بهتر امنیت و مبارزه با جرم و جنایت در داخل منطقه است.
چرا برخی از کشورهای اتحادیه اروپا در منطقه شینگن شرکت نمی کنند؟
دلایل متعددی وجود دارد که برخی از کشورهای اتحادیه اروپا بخشی از منطقه شینگن نیستند. یکی از دلایل اصلی این است که برخی کشورها می خواهند امنیت داخلی و سیاست های مهاجرتی خود را حفظ کنند و نمی خواهند در مورد آنها با سایر کشورهای اتحادیه اروپا سازش کنند. برخی از کشورها از خطرات جنایت و غیرقانونی آگاه هستند و تصمیم گرفته اند برای حفظ امنیت داخلی خود، کنترل مرزهای خود را حفظ کنند.
کشورهای دیگر عضو منطقه شینگن نیستند زیرا هنوز از نظر فنی شرایط لازم برای مشارکت را ندارند، مانند تطبیق زیرساخت ها با قوانین جدید یا تطبیق قوانین داخلی خود. کشورهایی مانند نروژ، ایسلند، سوئیس و لیختن اشتاین نیز هستند که عضو اتحادیه اروپا نیستند، اما عضو منطقه شنگن هستند. آنها معاهده آزادی سفر و همکاری با کشورهای اتحادیه اروپا در زمینه هایی مانند عدالت و امور داخلی را امضا کرده اند.
چه زمانی کشورها مجاز به پیوستن به منطقه شینگن هستند؟
برای پیوستن به منطقه شینگن، کشورهای شنگن باید نشان دهند که قادر به انجام موارد زیر هستند:
- از مرزهای خارجی منطقه شینگن به نمایندگی از سایر کشورهای شنگن و لباس فرم محافظت کنید ویزای اقامت کوتاه مدت رساندن (ویزای شینگن);
- به طور موثر با دیگران کار کنید کشورهای شنگن حفظ سطح بالایی از امنیت پس از لغو کنترل مرزهای داخلی؛
- اعمال قوانین شینگن در مورد کنترل مرزهای زمینی، دریایی و هوایی، صدور ویزا، همکاری پلیس و حفاظت از داده های شخصی؛
- به سیستم اطلاعات شینگن (SIS) و سیستم اطلاعات ویزا (VIS) متصل شوید و از آن استفاده کنید.
کشورهای شنگن به طور مرتب مورد ارزیابی قرار می گیرند تا مشخص شود که آیا قوانین شنگن را به درستی اعمال می کنند یا خیر.
کشورهای شینگن کدام کشورها هستند؟
27 کشور اروپایی در منطقه شنگن قرار دارند. اینها به اصطلاح کشورهای شینگن هستند. به عنوان مقیم اتحادیه اروپا (EU)، می توانید آزادانه در داخل این کشورها سفر کنید. افراد در مرزهای خارجی منطقه شنگن بررسی می شوند.
اینها کشورهای شینگن هستند:
- بلژیک؛
- دانمارک؛
- آلمان؛
- استونی؛
- فنلاند
- فرانسه؛
- یونان؛
- مجارستان؛
- ایتالیا؛
- کرواسی (عضو از 1 ژانویه 2023)؛
- لتونی؛
- لیختن اشتاین
- لیتوانی؛
- لوکزامبورگ؛
- مالت
- هلند؛
- نروژ؛
- اتریش؛
- لهستان؛
- کشور پرتغال؛
- اسلوونی;
- اسلواکی
- اسپانیا؛
- جمهوری چک؛
- ایسلند؛
- سوئد؛
- سوئیس.
کدام کشورهای اتحادیه اروپا جزو کشورهای شینگن نیستند
این کشورهای اتحادیه اروپا بخشی از منطقه شنگن نیستند:
- بلغارستان;
- قبرس؛
- ایرلند؛
- رومانی.
کدام کشورهای غیر اتحادیه اروپا جزو کشورهای شینگن هستند
این کشورها بخشی از اتحادیه اروپا نیستند، اما بخشی از منطقه شنگن هستند:
- لیختن اشتاین
- نروژ؛
- ایسلند؛
- سوئیس.
آینده اتحادیه اروپا
آینده اتحادیه اروپا نامشخص است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. چندین چالش پیش روی اتحادیه اروپا وجود دارد، از جمله بحران مهاجرت، تهدید فزاینده تروریسم، تأثیر برگزیت، نابرابری اقتصادی بین کشورهای عضو، آینده منطقه یورو و جنبش‌های رو به رشد یورو شک در برخی از کشورهای عضو.
همچنین درخواست فزاینده ای برای ادغام بیشتر در اتحادیه اروپا وجود دارد، مانند ایجاد یک سیاست مشترک پناهندگی و مهاجرت، یک اتحادیه دفاعی مشترک و یک سیاست خارجی و امنیتی هماهنگ تر. از سوی دیگر، صداهایی نیز برای ادغام کمتر و حاکمیت ملی بیشتر به گوش می رسد، به ویژه در کشورهایی که جنبش اروپایی شکاک در آنها در حال رشد است.
پیش بینی آینده اتحادیه اروپا دشوار است، اما این بستگی به این دارد که اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن چگونه می توانند به چالش ها رسیدگی کنند و بین نیاز به یکپارچگی و نیاز به حاکمیت ملی تعادل ایجاد کنند.
آینده شینگن
اتحادیه اروپا در حال حاضر بر روی یک برنامه "مرزهای هوشمند" برای مرزهای خارجی کار می کند. این شامل یک سیستم ورود/خروج است که کنترل های مرزی را بهبود می بخشد، با مهاجرت غیرقانونی مبارزه می کند و در عین حال عبور از مرز را برای مسافران مکرر و از قبل بررسی شده تسهیل می کند. اتحادیه اروپا همچنین قصد دارد روال روادید را با سایر حوزه‌های سیاستی مانند گردشگری سازگارتر کند و روندها را برای مسافران مکرر تسهیل کند. علاوه بر این، نوع جدیدی از ویزا، ویزای تور، در نظر گرفته شده است که به فرد اجازه می دهد در قلمرو دو یا چند کشور شنگن برای مدت بیش از 90 روز، اما نه بیشتر از یک سال (با امکان اقامت)
برای تمدید یک سال دیگر).
با این حال، آینده منطقه شینگن همچنان نامشخص است زیرا چالش های متعددی مانند بحران مهاجرت، تهدید فزاینده تروریسم و تأثیر یک بیماری همه گیر پیش روی این منطقه وجود دارد. بحران مهاجرت به تنش بین کشورهای شرکت کننده در مورد نحوه برخورد با هجوم پناهجویان و مهاجران منجر شده است. برخی از کشورها به طور موقت کنترل های مرزی خود را بازگردانده اند تا اوضاع را تحت کنترل درآورند و آزادی رفت و آمد در این منطقه را تهدید می کنند.
تهدید فزاینده تروریسم به افزایش تدابیر امنیتی در این منطقه منجر شده است و آزادی سفر را محدود می کند. همچنین صداهایی به نفع تقویت بیشتر همکاری ها در منطقه شنگن مانند ایجاد یک سیاست مشترک پناهندگی و مهاجرت و کنترل های مشترک مرزی وجود دارد. بنابراین پیش بینی آینده منطقه شنگن دشوار است. این بستگی به این دارد که اتحادیه اروپا و کشورهای شرکت کننده چگونه می توانند به چالش ها رسیدگی کنند و بین آزادی سفر و امنیت شهروندان تعادل پیدا کنند.
منابع: دولت ملی و کمیسیون اروپا
پست های مرتبط:
